عسل آویشن

آویشن گیاهی علفی با ساقه‌های کرکدار و سفید از خانواده نعناع است که در دشت‌های مرکزی و غربی ایران می‌روید. این گیاه دارای دو نوع گل صورتی و سفید است. استفاده از خواص آویشن در طب سنتی ایران از گذشته تا به امروز رایج بوده است. نام علمی این گیاه از کلمه‌ای یونانی به معنای قدرت و شهامت است که نشانه‌ای از قدرت درمانی و شفابخش بودن این گیاه است.

از گیاه آویشن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده‌های متنوعی می‌شود. قسمت‌های دارویی این گیاه، گل، سرشاخه‌ها و برگ خشک شده آن است. برخی خواص دارویی آویشن عبارتند از تقویت دید، تقویت معده، کمک به هضم غذا، تقویت نیروی جنسی، کاهش درد سیاتیک و دردهای مفصلی، ضد عفونی کننده، خرد کردن سنگ مثانه، خون رسانی، ضد نفخ و ریزش مو، تسکین درد رحم ، دل پیچه، کوفتگی عضلات و ایجاد نشاط.

عسل بر حسب این که متعلق به کدام گل باشد به این دلیل که ترکیبات درونی آن گل و خواص درمانی آن متفاوت است، خواص متعدد و گوناگونی خواهد داشت و به تبع نتیجه خاصیت درمانی آن نیز متفاوت خواهد بود. بنابراین عسلی که از گل و گیاه آویشن به دست می‌آید خواص درمانی گیاه آویشن را نیز در خود دارد. منطقه رويش گياه آويشن در ایران دامنه‌های کوه البرز و سبلان، دشت‌های اطراف تهران، سبلان و دماوند است و زمان برداشت این عسل از کندوها از اوایل تیر تا اواخر مرداد ماه خواهد بود.